Een dagje op stap met WerV Collega Lian Tent

Vandaag is het aan mij, om jou als lezer, mee te nemen in het wel en wee van mijn werkdag. Als je klaar bent met het lezen van mijn verhaal, dan hoop ik dat je een indruk hebt van mijn werk én het leuk vond om te lezen! 

Wanneer mensen aan mij vragen wat ik doe voor werk, dan vind ik het moeilijk om niet uit te barsten in een enthousiast betoog over alles wat ik allemaal mag doen. Mijn werk is niet in een woord of functietitel te vatten. Op het pasje, dat ik nodig heb voor mijn werk, staat “projectmedewerker” met het logo van Stichting WijZ. Ik en mijn werk zijn zoveel meer dan dat. Ik ben sociaal werker, aandachtsfunctionaris, ervaringswerker, juridisch adviseur, projectmedewerker, organisator, maar bovenal mens. En dat is de rode draad in alles wat ik doe. Ik ben mens en met mijn ervaringen, passie en kennis kan ik mijn werk uitvoeren met mensen en diens ervaringen, passies en kennis. Op het schoolplein geef ik vaak het volgende antwoord: “ik mag werken in de sociaalwerk-tak van een grote GGZ-organisatie”. Als ze me dan vragen wat ik dan vooral doe, dan noem ik voorgaande opsomming op. 

Maar hoe werkt dat dan nu en wat doe ik nu zoal op een dag? Mijn dag is elke dag anders en die verscheidenheid vind ik heerlijk. Mijn dag begint tussen half 9 en 9 uur als ik mijn zoontje naar school heb gebracht. Ik probeer het eerste uur te gebruiken voor mijn volgestroomde mailbox en administratieve klusjes. Dat lukt niet altijd. Daarna heb ik een afspraak. Meestal heb ik een verkennend gesprek, een vervolggesprek of andersoortig gesprek met iemand die op de wachtlijst staat of iemand die behandeling krijgt én hulpvragen heeft. Hulpvragen kunnen van alles zijn! Ik kan meedenken in het zoeken van een woning, adviseren rondom re-integratie, bemiddelen in contact met UWV, meegaan naar een gesprek van het sociaal wijkteam, een luisterend oor bieden, helpen zoeken naar een activiteit of vrijwilligerswerk. Na de afspraak gaat de dag weer door! Soms staat er mij een nieuwe afspraak te wachten en soms heb ik een overleg met iemand in mijn netwerk. 

Ooit heb ik de opleiding sociaaljuridische dienstverlening afgerond. Maar in het werkveld vond ik mijn plekje niet. Een decennium geleden begonnen mijn mentale klachten duidelijk te worden en werd het problematisch. Ik kampte met somberheid, beperkte levenslust, weinig energie en veel moe. Dat bleek een depressie te zijn. Sindsdien een verscheidenheid aan behandelingen en therapeuten gehad die me allemaal een stapje verder hebben geholpen. Er kwam veel achter weg: trauma, emotieregulatieproblematiek en ADHD. Met onder andere voorgaande informatie kan ik goed uit de voeten in deze baan. Het geven van (juridisch) advies, het bieden van een luisterend oor en/of het delen van de ervaring is vaak onderdeel van het gesprek met een mens/ cliënt/ patiënt/ deelnemer. 

Nu zal ik je meenemen in hoe een woensdag meestal verloopt. Mijn wekker in de vorm van een kleuter gaat af tussen 6 en 7 uur in de ochtend. We starten met een voedzaam ontbijt, springen in de kleren en gaan onderweg naar school en werk. Eenmaal aangekomen op de werkplek start ik met het voorbereiden van mijn dag. Ik ga na welke mails er zijn, welke berichten via de voicemail en WhatsApp zijn binnengekomen en het eerste wat ik doe is prioriteren. Mijn eerste afspraak is om half tien. Ik heb dan aan de receptie doorgegeven wie er komt en waar de persoon heen moet. De persoon die binnenkomt staat sinds enkele weken op de wachtlijst voor behandeling. In het gesprek maken we eerst kennis en gaan vervolgens in het gesprek onderzoeken waar de persoon tegen aanloopt in het leven en hoe de wachtperiode het beste overbrugt kan worden. Het blijkt dat er veel speelt in het leven van deze persoon. Deze persoon is onlangs ziek uit dienst getreden en heeft nu geen inkomen. Door het wegvallen van werk voelt de persoon zich steeds meer eenzaam. Er is weinig sociaal contact. Alleen met de buren drinkt deze persoon vaak een kopje koffie. 

De persoon woont in een fijn huis. Het huishouden wordt goed bijgehouden alleen de tuin wordt niet goed verzorgd. Na ongeveer 50 minuten sluiten we het gesprek af, we plannen een nieuwe afspraak in en we maken afspraken rondom de acties die worden ingezet. Na het gesprek schrijf ik de rapportage, maar zie ik ook een gemiste oproep van mijn collega. Ik bel haar gelijk terug en ze vraagt me of ik kan meedenken in een casus. Persoon is op zoek naar een woning, maar weet niet hoe het aangepakt moet worden. Ik denk mee en geef wegwijs in de sociale voorzieningen die behulpzaam zijn. Ondertussen zit de volgende afspraak al te wachten. Deze persoon zie ik voor de tweede keer. Er gaat een vrijwilliger mee die daarin kan ondersteunen. Deze persoon is in behandeling en ontving een besluit van het UWV waar de persoon het niet mee eens is. In de afspraak staat dan ook het schrijven van een bezwaarschrift centraal. Dat doen we echt samen en vanuit de persoon wordt deze geschreven. De persoon mag deze zelf indienen en blijft zelf verantwoordelijk. 

Na het rapporteren van deze afspraak ga ik met de vrijwilliger naar het inloopspreekuur. Op woensdagmiddag kunnen behandelaren en cliënten (voor het gemak noem ik het maar even zo) binnenlopen. In de grote ruimte zitten meer collega’s, vrijwilligers en stagiaires die beschikbaar zijn voor vragen. Die middag ben ik ook beschikbaar voor vragen vanuit de vrijwilligers en stagiaires. In de middag heb ik nog 1 afspraak staan waarin ik meega met een vrijwilliger. Deze vrijwilliger is net gestart en ik ga nog mee ter ondersteuning. De persoon met wie het gesprek is, staat op de wachtlijst voor behandeling en uit het gesprek blijkt dat deze persoon vooral behoefte heeft aan contact met gelijkgestemden. In het gesprek bespreken we gelijk de mogelijkheid om aan te sluiten bij bondgenotengroep Wachtkrachtiger. De persoon ziet dat wel zitten en we geven de persoon gelijk op!

Rond half vier komen alle krachten bijeen en doen we een rondje waarbij iedereen de volgende vragen beantwoord: “Hoe zit je erbij? Hoe was je dag? Heb je advies nodig bij een casus?”. Een stagiaire gaat met een persoon begeleid wonen aanvragen, maar weet niet goed welke wegen ze moet behandelen. Met z’n allen gaan we hierover in gesprek en kan de stagiaire weer verder. Een vrijwilliger vraagt zich af welke voorzieningen er zijn om sociale contacten uit te breiden. Ook hier hebben we het over en dan kan de vrijwilliger weer verder. 

Na een halfuurtje sluiten we de dag af. Voor mij houd het dan nog niet op. Ik mag namelijk nog digitaal aansluiten bij een overleg van een andere GGZ-organisatie. Sinds kort wordt Wachtkracht daar aangeboden voor de mensen die op de wachtlijst staat voor behandeling. In dit overleg gaan we de ervaringen met elkaar bespreken en onderzoeken we wat er nodig is voor de komende periode. Om 5 uur is de werkdag dan echt voorbij! 

Bij thuiskomst knuffel ik mijn kind en kan ik de oppas aflossen. Ik ben best wel moe van de werkdag, dus ik kan de ovenschotel, die ik de dag ervoor al klaar had gemaakt, in de oven schuiven en nog even spelen met mijn kind, tot het eten klaar is. De gezamenlijke avondmaaltijd met het gezin is een fijn moment om deze drukke dag af te sluiten.

Daarmee is deze dag op papier ook afgesloten. Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen en een beeld hebt gekregen van mijn leuke baan. Bij vragen, overleg of andere zaken mag je contact met mij opnemen.