Leen

Maaltijden aan huis

In Hardenberg rijdt een witte bestelauto met op de zijkant een tekst: Maaltijden aan huis, Ruime keuze, Aandacht, Wanneer u maar wilt.  Aan het stuur zit Leen Buchner, 79 jaar oud en volop actief. Eén ochtend per week bezorgt hij al 15 jaar lang gekoelde maaltijden aan huis.

Om 7.00 uur begonnen

Zijn klanten zijn meestal ouderen. Het zijn er 21, dus is hij wel de hele ochtend bezig. Leen vertelt: "Ik ben vanmorgen al om 7.00 uur begonnen met de maaltijden ophalen. Die zijn hier in de koeling gezet. Mijn auto heeft ook een gekoelde laadruimte, zodat alles fris blijft. Om 8.00 uur begin ik met bezorgen. Iedere cliënt krijgt een bestellijst voor de komende week. Dit keer komt de nieuwe brochure erbij, met de gerechten voor herfst en winter." Fraaie kleurenfoto’s laten zien waaruit de mensen dit seizoen kunnen kiezen.

Wat vinden die klanten er van?

Zijn klanten hebben verschillende redenen om te kiezen voor de maaltijdservice. De dames hebben een net iets andere reden dan de heren: "Ik heb mijn hele leven gekookt, maar nu kan ik nauwelijks nog staan, het is echt een uitkomst." "Als mijn eten niet gebracht zou worden? Nou, dan zou het droog brood worden, want ik kan ook geen boodschappen meer doen." "Weet je wat het is: als je zelf kookt maak je vaak steeds dezelfde dingen. Altijd die boontjes en dat kipfiletje. Nu kan ik kiezen uit hazenpeper of visragout. Daar was ik zelf nooit op gekomen."
De heren hebben een ander verhaal. Die hebben vaak nog nooit zelf gekookt: "Oh nee, dat is niks voor mij, ik laat water nog aanbranden", zegt een man van 89 jaar. En de oudste, 96 jaar is hij, die vindt zichzelf te oud om dat nu nog te leren. Maar met zijn eetlust is niets mis, hij bestelt dubbele porties! Soms is er een kritische noot: "Nasi neem ik nooit weer, die was helemaal hard, alsof hij niet gaar was. En vierkante aardappelen hoef ik ook niet." Een meneer van 94 jaar is vroeger slager geweest; hij stelt hoge eisen aan het braden van vlees. "Nee, dat kunnen ze hier niet. Je moet dat altijd langzaam doen. Vroeger ging dat op een petroleumstel."

Wat vindt Leen?

"De bezorging is vrijwilligerswerk en dat is ook noodzakelijk, omdat de maaltijden anders te duur zouden worden. Maar ik doe het met veel plezier, ik hoef er niet voor betaald te worden. Ik doe het uit dankbaarheid, voor wat mijn geloof me biedt: gezondheid, kracht en moed. Ik doe het uit naastenliefde."

Leen doet meer soorten vrijwilligerswerk. Als één daarvan zou wegvallen, welke zou hij dan het meeste missen? "De maaltijdservice", roept hij direct. "Om het contact met de mensen. Omdat je ze soms een beetje kunt helpen. Je hebt weet van moeilijkheden of verdriet. Of er is juist iets leuks gebeurd. Je leeft mee met de mensen. Ja, dat zou ik het meeste missen."

Maria Groosmuller, schrijfvrijwilliger, WijZ